Werk

The NarcoSexuals

In The NarcoSexuals portretteert Dries Verhoeven een groep mannen die zich verliest in seksueel drugsgebruik. Het publiek beweegt zich rond een eengezinswoning, waar ze door de vensters de verbeelding van een gedrogeerd seksfeest kan aanschouwen.

Enerzijds bevraagt het werk onze verhouding tot subversiviteit, tot schaamteloze lustbeleving in een steeds opgeruimder publiek domein. Anderzijds toont het werk de mannen in hun wankele zoektocht naar kwetsbaarheid en kameraadschap. Kondigen ze een nieuwe vrijheidsbeweging aan? Bewegen we ons veertig jaar na de gay liberation richting een ‘narco-seksuele revolte’? Of hebben we onze seksuele idealen te grabbel gegooid, ligt de zogenaamde revolutie nu in coma op de sofa?

In The NarcoSexuals portretteert Dries Verhoeven een groep mannen die zich verliest in seksueel drugsgebruik. Het publiek beweegt zich rond een eengezinswoning, waar ze door de vensters de verbeelding van een gedrogeerd seksfeest kan aanschouwen.

Enerzijds bevraagt het werk onze verhouding tot subversiviteit, tot schaamteloze lustbeleving in een steeds opgeruimder publiek domein. Anderzijds toont het werk de mannen in hun wankele zoektocht naar kwetsbaarheid en kameraadschap. Kondigen ze een nieuwe vrijheidsbeweging aan? Bewegen we ons veertig jaar na de gay liberation richting een ‘narco-seksuele revolte’? Of hebben we onze seksuele idealen te grabbel gegooid, ligt de zogenaamde revolutie nu in coma op de sofa?

Video

Trailer The NarcoSexuals

Registratie The NarcoSexuals. Mail naar pr@driesverhoeven.com om het wachtwoord op te vragen!

Pers

I’ve often felt that something deeper was missing behind the “love is love” rhetoric... homophobia is not rooted in who we love – it's often about how we fuck.

“Reclaiming desire” at Damn Magazine by Colin KeaysLees hier het artikel (in het Engels)

Zo geconcentreerd en indringend het kijken is, zo vrij is de bewegingsruimte van het publiek.

Rojda Karakuş op Rekto:VersoLees hier het essay (5 oktober 2023)

Ik word me pijnlijk bewust van mijn morele superioriteit van weleer, toen ik nog dacht volledig onbevooroordeeld te zijn. (...) Is mijn ostentatief ernstige, zogenaamd 'zelfbewuste' manier van kijken wel zo open-minded?

Dagmar Teurelincx op Rekto:VersoLees hier het essay (5 oktober 2023)

Verhoeven laat de menselijkheid en het verlangen achter de extremen zien, en weet te confronteren en te ontroeren, zonder té expliciet te zijn.

Simon Baetens in Etcetera (24 april 2023)Lees hier de recensie

Altijd is het werk van Dries Verhoeven een oefening in meervoudig denken (...) En als er één ding is dat het neoliberalisme niet tolereert, is het meervoudigheid: identiteiten die niet te catalogiseren, te controleren en dus te vermarkten zijn. Kijken naar The NarcoSexuals is kijken naar een vorm van vrijheid die niets te maken heeft met individueel hedonisme, maar alles met een verzet tegen een collectieve zelfdisciplinering. 

Evelyne Coussens in De Morgen (21 april 2023)Lees hier de recensie

Als toeschouwer ben je voyeur bij deze ongelofelijke orgie van geilheid, intimiteit en eenzaamheid. (…) Wat ons betreft het beste theater van het jaar.

Filip Tielens in De Standaard (19 april 2023)Lees hier de recensie

Het is razend knap hoe Verhoeven en zijn performers een seksuele uitspatting die normaal geen daglicht verdraagt, in het publieke domein brengen en navoelbaar maken. Zonder moreel oordeel, maar met vragen over de noodzaak ervan.

Marijn v/d Jagt in De Groene (28 sept 2022)Lees hier de recensie

We hebben tenslotte te maken met een zeer verfijnde en intelligente, misschien zelfs verraderlijke of enigszins helse poging, waarbij wat we zien, deze eigenaardige heropvoering van een seksfeest, niet wordt verontschuldigd of veroordeeld.

Piotr Gruszczyński op dwutygodnik.comLees de recensie (in het Pools) (augustus 2022)

Dries Verhoeven brengt in zijn performance The NarcoSexuals een knappe ambivalentie aan. Voortdurend confronteert de installatie je vernuftig met je eigen vooroordelen […] Momenten van schoonheid en droefheid wisselen elkaar naadloos af."

Herien Wensink in de Volkskrant (16 mei 2022)Lees hier de recensie

The NarcoSexuals is tegelijkertijd bevrijdend en ongemakkelijk in de manier waarop het taboes inzichtelijk maakt.

Sander Janssens in NRC (14 mei 2022)Lees hier het artikel

De nieuwe installatie van Dries Verhoeven doet theatraler en dramatischer aan dan ik gewend ben in zijn werk. Laverend tussen peepshow en de re-enactment van een avondje seksen met een Grindr-date, ontstaat er een wonderlijk spel van blikken naar binnen en naar buiten.

Fransien van der Putt in de Theaterkrant (13 mei 2022)Lees hier de recensie

Verhoeven wil met The NarcoSexuals een openbaar gesprek op gang brengen rondom de betekenis van chemseks, seks onder invloed van drugs, een fenomeen dat vooral onder homoseksuele mannen populair is. Maar zijn bedoelingen zijn breder: hij wil het ook hebben over de relatie tussen lust en intimiteit, en over het feit dat waar de homobeweging vroeger juist zichtbaar wilde zijn, de chemseks-scene vooral in het verborgene floreert.

Hein Janssen van de Volkskrant bezocht Dries Verhoeven in de Studio in Almere en interviewde hem tijdens de voorbereidingen voor The NarcoSexuals (12 mei 2022)Lees hier het interview

"The NarcoSexuals is een vivisectie op de onderbuik van deze tijd. We kijken even onder de gladde oppervlakte, voorbij de wereld waarin we allemaal gezonde, goed presterende, verstandige mensen moeten zijn. Het gaat dieper, naar dat gebied van groeiend ongemak, waar een gedrogeerd lichaam naar het geluk zoekt, balancerend tussen waanzin en waarde.”

Een interview door Jowi Schmitz (Trouw) met Dries Verhoeven tijdens de repetities van The NarcoSexuals (12 mei 2022)Lees hier het interview

Verhoeven zag chemsex tijdens corona een vlucht nemen. “De vele restricties hadden een ander effect op gezinnen dan op single homomannen die al een geschiedenis van restricties achter zich hebben.” In de nagebouwde sociale huurwoning zijn geen restricties.

Lorianne van Gelder (Het Parool) interviewde Dries Verhoeven tijdens het maakproces van The NarcoSexuals (10 mei 2022)Lees hier het interview

nominatie & selectie

The NarcoSexuals werd geselecteerd voor Het TheaterFestival 2023 in België en voor de VSCD Mime/Performance Prijs Seizoen 2022/2023 in Nederland.

“Geen andere voorstelling maakte het afgelopen seizoen meer fysieke indruk op de jury, mee dankzij het intelligente spel tussen kijken en bekeken worden. Maar misschien nog meer appreciëren we aan deze doormalende installatie zijn fusie van verschillende kunstdomeinen om nieuwe kaders te scheppen.” Jury Het TheaterFestival 2023

“Verhoeven slaagt erin om het vervaarlijke verlangen naar de extase van drugsovergoten seks voor een breder publiek invoelbaar te maken.” Jury VSCD Mime/Performance Prijs

Credits

concept: Dries Verhoeven
performance: Bráulio Bandeira, Rita Bifulco, Tamar Blom, Vincent Clavaguera, Wojciech Grudziński, Estefano Romani, Barnaby Savage, Mher Brutyan, Victor Mendes
bewegingsmateriaal ontwikkeld i.s.m. de performers
geluidsontwerp: Thijs van Vuure
dramaturgie: Hellan Godee & Miguel Melgares
assistentie: Marte Boneschansker
stage tekst/regie: Hendrik de Pecker
techniek: Roel Evenhuis, Peer Thielen
inrichting huis: Eveline Didderen
productie: ’n More – Ellen van Bunnik, Lise van den Hout, Thijs de Bruijn, Jitske Weijand, Zita de Vos
stage productie: Maaike Postma
figuranten Utrecht: Oliver Wagstaff, Lisanne Pol, Rafael Matt, Sasa Hara, Marie Clavaguera, August Geerlings, Jannes van Arkel, Marvin Staal, Gwen de Visser, Marco Franssen
figuranten Den Bosch: Monique van den Boomen, Tom Seebregts, Liesbeth Verstegen, Marina Kopier, Suzanne Schoenmakers, Anita Witteveen, Nancy Frederiks, Oliver Wagstaff
Brussel editie: in co-presentatie met KANAL – Centre Pompidou, Charleroi danse & Les Halles de Schaerbeek. Met steun van de Nederlandse ambassade en Fonds Podiumkunsten
een productie van: Studio Dries Verhoeven