Werk

The NarcoSexuals

Scrollend door hun telefoon gaan ze op zoek naar seks, seks van de bovenste plank, seks voorbij het voorstelbare. Geil en vastberaden springen ze op de fiets, in hun jaszak een flesje ghb, een zakje 3mmc of iets sterkers. Ongehoorzaam aan het verzoek tot social distancing, met een dikke vinger naar de gezondheidscultus, rebellerend tegen de sluimerende eenzaamheid. Ze treffen elkaar op de bank in een willekeurige huiskamer in de stad. Ze kruipen tegen elkaar aan, ze praten honderduit, ze neuken de sterren van de hemel, soms vallen ze flauw, in elkaars armen, ze dragen zorg voor elkaar. Ontmoet: The NarcoSexuals.

In zijn nieuwste werk onderzoekt Dries Verhoeven de ins en outs van seksueel drugsgebruik, een fenomeen dat vooral onder homomannen aan populariteit wint. Veertig jaar na het begin van de gay liberation dient zich een ‘narco-seksuele revolutie’ aan, al is die huidige bevrijding voor de buitenwereld onzichtbaar. Wat maakt mensen zó gedreven dat ze er soms hun leven voor op het spel zetten? Hoe ánders mogen ze zijn?

Bezoekers worden toegelaten tot het terrein, kunnen rondlopen en bepalen zelf hoe lang ze het werk willen bezichtigen.

 

Scrollend door hun telefoon gaan ze op zoek naar seks, seks van de bovenste plank, seks voorbij het voorstelbare. Geil en vastberaden springen ze op de fiets, in hun jaszak een flesje ghb, een zakje 3mmc of iets sterkers. Ongehoorzaam aan het verzoek tot social distancing, met een dikke vinger naar de gezondheidscultus, rebellerend tegen de sluimerende eenzaamheid. Ze treffen elkaar op de bank in een willekeurige huiskamer in de stad. Ze kruipen tegen elkaar aan, ze praten honderduit, ze neuken de sterren van de hemel, soms vallen ze flauw, in elkaars armen, ze dragen zorg voor elkaar. Ontmoet: The NarcoSexuals.

In zijn nieuwste werk onderzoekt Dries Verhoeven de ins en outs van seksueel drugsgebruik, een fenomeen dat vooral onder homomannen aan populariteit wint. Veertig jaar na het begin van de gay liberation dient zich een ‘narco-seksuele revolutie’ aan, al is die huidige bevrijding voor de buitenwereld onzichtbaar. Wat maakt mensen zó gedreven dat ze er soms hun leven voor op het spel zetten? Hoe ánders mogen ze zijn?

Bezoekers worden toegelaten tot het terrein, kunnen rondlopen en bepalen zelf hoe lang ze het werk willen bezichtigen.

 

Video

Trailer The NarcoSexuals

Registratie The NarcoSexuals. Mail naar pr@driesverhoeven.com om het wachtwoord op te vragen!

Pers

Dries Verhoeven brengt in zijn performance The NarcoSexuals een knappe ambivalentie aan. Voortdurend confronteert de installatie je vernuftig met je eigen vooroordelen […] Momenten van schoonheid en droefheid wisselen elkaar naadloos af."

Herien Wensink in de Volkskrant (16 mei 2022)Lees hier de recensie

De nieuwe installatie van Dries Verhoeven doet theatraler en dramatischer aan dan ik gewend ben in zijn werk. Laverend tussen peepshow en de re-enactment van een avondje seksen met een Grindr-date, ontstaat er een wonderlijk spel van blikken naar binnen en naar buiten.

Fransien van der Putt in de Theaterkrant (13 mei 2022)Lees hier de recensie

Verhoeven wil met The NarcoSexuals een openbaar gesprek op gang brengen rondom de betekenis van chemseks, seks onder invloed van drugs, een fenomeen dat vooral onder homoseksuele mannen populair is. Maar zijn bedoelingen zijn breder: hij wil het ook hebben over de relatie tussen lust en intimiteit, en over het feit dat waar de homobeweging vroeger juist zichtbaar wilde zijn, de chemseks-scene vooral in het verborgene floreert.

Hein Janssen van de Volkskrant bezocht Dries Verhoeven in de Studio in Almere en interviewde hem tijdens de voorbereidingen voor The NarcoSexuals (12 mei 2022)Lees hier het interview

The NarcoSexuals is tegelijkertijd bevrijdend en ongemakkelijk in de manier waarop het taboes inzichtelijk maakt.

Sander Janssens in NRC (14 mei 2022)Lees hier het artikel

"The NarcoSexuals is een vivisectie op de onderbuik van deze tijd. We kijken even onder de gladde oppervlakte, voorbij de wereld waarin we allemaal gezonde, goed presterende, verstandige mensen moeten zijn. Het gaat dieper, naar dat gebied van groeiend ongemak, waar een gedrogeerd lichaam naar het geluk zoekt, balancerend tussen waanzin en waarde.”

Een interview door Jowi Schmitz (Trouw) met Dries Verhoeven tijdens de repetities van The NarcoSexuals (12 mei 2022)Lees hier het interview

Verhoeven zag chemsex tijdens corona een vlucht nemen. “De vele restricties hadden een ander effect op gezinnen dan op single homomannen die al een geschiedenis van restricties achter zich hebben.” In de nagebouwde sociale huurwoning zijn geen restricties.

Lorianne van Gelder (Het Parool) interviewde Dries Verhoeven tijdens het maakproces van The NarcoSexuals (10 mei 2022)Lees hier het interview

Het is razend knap hoe Verhoeven en zijn performers een seksuele uitspatting die normaal geen daglicht verdraagt, in het publieke domein brengen en navoelbaar maken. Zonder moreel oordeel, maar met vragen over de noodzaak ervan.

Marijn v/d Jagt in De Groene (28 sept 2022)

Als toeschouwer ben je voyeur bij deze ongelofelijke orgie van geilheid, intimiteit en eenzaamheid. (…) Wat ons betreft het beste theater van het jaar.

Filip Tielens in De Standaard (19 april 2023)Lees hier de recensie

Altijd is het werk van Dries Verhoeven een oefening in meervoudig denken (...) En als er één ding is dat het neoliberalisme niet tolereert, is het meervoudigheid: identiteiten die niet te catalogiseren, te controleren en dus te vermarkten zijn. Kijken naar The NarcoSexuals is kijken naar een vorm van vrijheid die niets te maken heeft met individueel hedonisme, maar alles met een verzet tegen een collectieve zelfdisciplinering. 

Evelyne Coussens in De Morgen (21 april 2023)Lees hier de recensie

Verhoeven laat de menselijkheid en het verlangen achter de extremen zien, en weet te confronteren en te ontroeren, zonder té expliciet te zijn.

Simon Baetens in Etcetera (24 april 2023)Lees hier de recensie

Credits

concept: Dries Verhoeven
performance: Bráulio Bandeira, Matteo Bifulco, Tamar Blom, Vincent Clavaguera, Wojciech Grudziński, Estefano Romani, Barnaby Savage
understudies: Mher Brutyan, Victor Mendes
bewegingsmateriaal ontwikkeld i.s.m. de performers
geluidsontwerp: Thijs van Vuure
dramaturgie: Hellan Godee & Miguel Melgares
assistentie: Marte Boneschansker
stage tekst/regie: Hendrik de Pecker
techniek: Roel Evenhuis, Peer Thielen
inrichting huis: Eveline Didderen
productie: ‘n More – Ellen van Bunnik, Lise van den Hout, Thijs de Bruijn, Jitske Weijand
stage productie: Maaike Postma
figuranten Utrecht: Oliver Wagstaff, Lisanne Pol, Rafael Matt, Sasa Hara, Marie Clavaguera, August Geerlings, Jannes van Arkel, Marvin Staal, Gwen de Visser, Marco Franssen
figuranten Den Bosch: Monique van den Boomen, Tom Seebregts, Liesbeth Verstegen, Marina Kopier, Suzanne Schoenmakers, Anita Witteveen, Nancy Frederiks, Oliver Wagstaff
Brussel editie: in co-presentatie met KANAL – Centre Pompidou, Charleroi danse & Les Halles de Schaerbeek. Met steun van de Nederlandse ambassade en Fonds Podiumkunsten
een productie van: Studio Dries Verhoeven