In De Grote Beweging wordt de werkelijkheid ondertiteld. Toeschouwers zitten in een kleine bioscoopruimte en zien het leven, zoals dat zich op dat moment buiten afspeelt achter de wand van de bioscoop, als film. Argeloze voorbijgangers spelen de hoofdrol.

Een Chinese voice-over beschrijft het leven zoals dat zich buiten afspeelt, ondertiteld in de taal van het land van opvoering. De bezoeker hoort wat uitzonderlijk is aan het alledaagse gedrag op een plein in een westers land in de ogen van iemand wiens denken is bepaald door het collectiviteits-denken. Voor de Chinese voice-over staat individueel gedrag in relatie staat tot de grote verhalen van het ontstaan van het heelal, de aarde en de mensheid. Door het Mandarijn van die voice-over en het hanteren van de verleden tijd, ontstaat bij de bezoeker een zekere afstand tot die buitenwereld.

Na twintig minuten valt de film stil, traag wordt het gefilmde materiaal teruggespoeld, het geraas over het plein verandert in een gezamenlijke choreografie. Vertoond “in reverse” blijken de voorbijgangers zich bewust van elkaars aanwezigheid. In de achteruitlopende massa beweegt zich één persoon vooruit, het blijkt de Chinese voice-over; een vrouw die zich op deze manier onttrekt aan de groep. Uiteindelijk ziet de bioscoopbezoeker zichzelf terug in de film. Hoe verhoudt zijn blik op zichzelf zich tot het denken over de menselijke geschiedenis?