“Zoals altijd weet Verhoeven de aandacht van zijn toeschouwers te trekken met een ogenschijnlijk simpel en doeltreffend beeld. Het knappe van al zijn werk is dat hij grote, gecompliceerde thema's terugbrengt tot een essentie. Het is aan de ene kant confronterend, maar toont ook compassie met zijn onderwerp.”

Vincent Kouters in de VolkskrantLees hier de recensie

“De schoonheid van het zingende robotballet blijft op mijn netvlies hangen. […] Als sirenen blijven de scènes lonken, zoals de waar dat in de schappen doet.”

Fransien van der Putt bezocht voor de Theaterkrant het werk tijdens SPRING en bracht een bezoek aan de expositie in West Den Haag.Lees hier de recensie

“Je mag zo lang blijven als je wilt, waarmee Verhoeven je meteen met een dilemma opzadelt: wanneer hou je het weer voor gezien, als je oog in oog staat met deze mensen, die dagelijks acht uur vol moeten maken?”

Sander Janssens in NRCLees hier de recensie

"Zoals wel vaker bij een repetitief kunstwerk dwingt de duur een zekere overgave af, en een verscherpte waarneming. De loop die de Bulgaren gevangenhoudt, bevat een intrigerende compositie: herhaaldelijk zwelt het geraas van de machines aan terwijl de zangers geluidloos doorzingen. Eigenlijk zit er een dromerige schoonheid in de installatie."

Marijn van der Jagt in De Groene AmsterdammerLees hier het artikel

"One by one, the performers share personal thoughts and anecdotes. Through their stories, I get to know the nuances of life on production floors."

Manuela Zammit bezocht de expositie in West Den Haag voor Metropolis M (Engelse review)Lees hier het artikel (in het Engels)

"We struikelen tegenwoordig over al onze goede bedoelingen, ze ontnemen ons het zicht op ons eigen ambivalente handelen. Ik geloof sowieso niet zo in het geven van het goede voorbeeld. Liever leg ik mijn hoofd op het hakblok; kunstwerk geslaagd, kunstenaar overleden.”

Alex de Vries bezocht de expositie in West Den Haag voor Mister MotleyLees hier het artikel

"Ongemak dat ik in het dagelijks leven ervaar wil ik delen. Momenten waarop ik niet weet wat ik moet doen, of wat ik van iets moet vinden. Dat wil ik op een podium zetten of in een museum. Om ons gemeenschappelijk te laten twijfelen. De twijfel is me veel waard, net als het ongemak. Ergens wat van vinden betekent dat het moment van ongemak al voorbij bent en een duidelijke mening hebt. De onderwerpen waar ik een mening over heb daar maak ik juist geen kunst over."

Dries Verhoeven te gast bij Kunststof Radio. Op de première live vanuit Stadsschouwburg Utrecht in gesprek met Gijs Groenteman.Luister de uitzending terug als podcast