Sinds de introductie van zelfscankassa’s neemt winkeldiefstal toe. Het inspireerde Dries Verhoeven tot het onderzoeken van de morele fricties van onze laat-kapitalistische samenleving. Hij ging in gesprek met 24 mensen die af en toe iets ‘vergeten’ te betalen, met dieven in detentie en met hen die diefstal beschouwen als een vorm van politiek verzet. De proletarische shoppers en zelfverklaarde Robin Hoods werden uitgenodigd zichzelf en de wereld waarin ze opereren te onderzoeken.

Tussen de brokstukken van de vrije markt ontdekte hij een groep cynische consumenten die het opportunisme van hun economische leefomgeving hebben geïnternaliseerd; waarom deugdzaam zijn als de wereld naar de knoppen gaat? Maar, net als de supermarkt tonen deze mensen zich voor de bühne vaak voorbeeldig, ethiek is meer een kwestie van imago.

‘Alles moet weg’ is een levende installatie die zes uur per dag doorlopend kan worden bezocht. In een galerie staat een replica van een supermarktgang, uitgerust met een groot aantal cctv camera’s. Een performer, gekleed in sneeuwwitje kostuum en varkensmasker, belichaamt de neoliberale consument. Isadora Tomasi, Annica Muller en Rosie Sommers spelen afwisselend. Bezoekers kunnen om de installatie lopen, tussen de producten naar binnen kijken, of via schermen de gebeurtenissen in de supermarkt volgen. Als surveillanten in een panopticum observeren zij het ‘verdachte subject’. In de verdediging van haar eigen gedrag fileert zij de contradicties van haar economische leefomgeving. De tekst is gebaseerd op de interviews met ervaringsdeskundigen en op de woorden van Jean Genet, Karl Marx, Ruben Östlund, Rachel Shteir, Mathild Clerc-Verhoeven en Slavoj Žižek.