Werk

Niemandsland

Twintig toeschouwers wachten op twintig voormalige vluchtelingen in de hal van een treinstation. De toeschouwer volgt een van de migranten tijdens een wandeling door de stad. Op hun hoofdtelefoon horen ze scenario’s over het mogelijke leven van de zwijgende gids. Het streven is niet het onthullen van de identiteit van de gids, maar eerder het ontleden van de blik van de toeschouwer. De tekst speculeert op het leven van de migrant. Het werk problematiseert daarmee het idee van authenticiteit in het leven van vluchtelingen: Waarom de waarheid delen als liegen kan leiden tot een beter bestaan?

Twintig toeschouwers wachten op twintig voormalige vluchtelingen in de hal van een treinstation. De toeschouwer volgt een van de migranten tijdens een wandeling door de stad. Op hun hoofdtelefoon horen ze scenario’s over het mogelijke leven van de zwijgende gids. Het streven is niet het onthullen van de identiteit van de gids, maar eerder het ontleden van de blik van de toeschouwer. De tekst speculeert op het leven van de migrant. Het werk problematiseert daarmee het idee van authenticiteit in het leven van vluchtelingen: Waarom de waarheid delen als liegen kan leiden tot een beter bestaan?

Video

Niemandsland (2008)

Pers

"Van een onbekende voorbijganger verandert mijn gids in een mens die ik wil leren kennen. (…) Verhoeven maakt mensen van wie anders figuranten blijven in het Achtuurjournaal. De manier waarop hij dat doet, is confronterend, intiem en poëtisch."

'Intieme tocht als poëtisch theater', Joukje Akveld voor Parool (29-09-2012)lees de recensie

"Niemandsland is spannend, ontroerend en bijzonder theater, van het overdonderende begin in een Utrechtse stationshal waar de tijd even stil lijkt te staan tot het poëtische slot. En belangrijk bovendien in deze tijd van botte polarisatie."

'Zijn naam is Reza', Robbert van Heuven in Trouw (05-06-2008)lees de recensie

"Niemandsland is (...) ontroerend intiem."

'Ontroerend intiem', Marijn van der Jagt in Vrij Nederland (26-06-2008)lees de recensie

"What is theatre? This is what you wonder as you raise a flag of Rwanda. Or on the following night, when you follow in the footsteps of Dourand from Afghanistan through the streets of Athens. ‘No man’s land’ makes you wonder if you have become a spectator in the life of ‘others’, or for a moment the protagonist of their lives."

Stella Harami voor Eleytheros Typos (03-05-2014)lees de recensie (in het Grieks)

"It is not the form - if we can speak about ‘No man’s land’ with such terminology – but an incredible text and dramaturgy, created from interviews with immigrant participants, that achieves to be quiet and simple, and at the same time to pass like a blade through my mind and soul."

E. Marinou voor Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ (05-05-2014)lees de recensie (in het Grieks)

Achtergrond en publieke ontvangst

VSCD Juryrapport

In 2008 ontving Verhoeven de VSCD Mimeprijs voor Niemandsland en U bevindt zich hier.

lees het juryrapport

Niemandsland in Athene

Van de editie in Athene (mei 2014) is een registratie gemaakt.

bekijk de registratie

5 jaar Niemandsland

In een analyse voor Theatermaker, ‘Vijf jaar dwalen door Niemandsland’, stelt Robbert van Heuven de vraag wat een jarenlange internationale tour doet met een voorstelling.

lees het artikel

Credits

regie, tekst Dries Verhoeven

lokale regie Marjolein Frijling (2013 en 2014)

regie-assistentie Hannah van Wieringen (2008), Bart van de Woestijne (2013 en 2014)

dramaturgie Judith Blankenberg (2008)

sound design Arnoud Traa

techniek Kas van Huisstede (2012), Roel Evenhuis (2014)

fotografie Stavros Petropoulos en Maarten van Haaff

stemmen Malou Gorter (2008) Bart Klever, Ria Marks (2013), Adam Fields (2013) met medewerking van 20 gidsen

in coproductie met Huis en Festival aan de Werf (2008), Theaterformen (2009), VEO (2010), HAU Hebbel am Ufer (2009), Stadsschouwburg Amsterdam/Frascati (2012), Call of the Mall (2013), Münchner Kammerspiele (2014) en Onassis Cultural Center (2014)

geïnspireerd op ‘Please don’t leave me’ van Roos van Geffen